When I was in middle school, I did not really have friends. The other pupils did not seem to like me a lot. They were often making fun of me, of what I was doing, of how I looked, calling me names. I was excluded from any group or after-school activities, always being the last one to be picked in teams.
I never talked about it with my parents or any adult. I thought it was not an important enough problem. They surely had better things to do than deal with me. I also did not think it would change anything.

I was isolating myself to avoid being hurt more. I was avoiding talking to my parents so they would not worry about me. I often wore a fake smile on my face.
I managed to go through middle school, and high school, but it was not easy. It made me lose all my confidence. I felt I was useless, worthless. I would often come back home and cry in my room. Sometimes, I would think that it would be better for everyone if I just disappeared.
It is only later that I put words on what happened to me: bullying. In some countries, it is punished by law. But even now, despite still suffering from its impacts, I struggle to use that word because I can’t help but think that, compared to other people, I did not have it that bad.

Back then, I did not do anything about it because I was not aware of what it was and what solutions I had. Now, I wish I tried to talk about it with teachers or my parents. Maybe it would have helped stop it. Or I would have changed school, where I would fit in more. Maybe I would have gone to a therapist to help me with my struggles. I wish another student would have tried to make the others stop, or be nice with me and stand by me. All in all, I wouldn’t have suffered in silence.

Version:PL

Młodzi bezdomni migranci
Autor: fio.PSD
We Włoszech 25% osób doświadczających bezdomności to młodzi ludzie w wieku 18-34 lat.
8 młodych bezdomnych na 10 to migranci w wieku od 18 do 34 lat.
W sumie migranci stanowią 60% bezdomnych we Włoszech, większość z nich (78%, 30 000 osób) pochodzi z krajów spoza UE.

Od 2015 roku, ze względu na rosnący napływ migrantów z Afryki i Azji, zmieniła się populacja bezdomnych. Ponadto mocno zmodyfikowano przepisy migracyjne, co spowodowało wykluczenie migrantów humanitarnych z ośrodków zakwaterowania.

Wyniki ankiety przeprowadzonej wśród członków fio.PSD w 2017 roku zdają się potwierdzać silny związek między statusem migranta a bezdomnością. Ze względu na szczyt przepływu migracyjnego w 2015 r., większość z 41 ankietowanych organizacji zadeklarowało, że liczba osób bezdomnych we Włoszech znacznie wzrosła – 33% z nich szacuje wzrost o 20% – oraz że wzrosła presja na usługi dla bezdomnych. Migranci korzystający z usług dla bezdomnych to w szczególności beneficjenci ochrony międzynarodowej poza systemami zakwaterowania, uchodźcy oraz byli beneficjenci ochrony humanitarnej. Ponadto krajowe ustawodawstwo dotyczące polityki migracyjnej ma znaczący wpływ na warunki życia migrantów. Ci ludzie mają różne potrzeby i muszą pokonać bariery biurokratyczne i społeczne, aby wyjść z głębokiego ubóstwa.

W rezultacie sektor bezdomności jest obciążony, a ludzie nadal pozostają w swoistej „otchłani”. Realizowano lokalne projekty mieszkaniowe, ale integracja społeczna i ekonomiczna migrantów jest bardzo trudna do osiągnięcia.

Te dowody na małej próbie dostawców usług dla bezdomnych skłoniłyby decydentów do zastanowienia się nad koniecznością wspierania migrantów. Jak wyjść poza błędne koło między migracją a dotkliwym ubóstwem i jak odpowiedzieć na to wyzwanie. Sytuacja ta stanowi nowe problemy dla spójnego społeczeństwa.

Istat, 2015, Badanie na temat osób bezdomnych we Włoszech, dostępne pod adresem https://www.istat.it/it/archivio/175984
dostępne pod adresem https://www.fiopsd.org/immigrazione-diritti-umani-e-grave-marginalita/

Version: SL

Mladi_e migrantje_ke z izkušnjo brezdomstva

V Italiji je 25 % oseb, ki se soočajo z brezdomstvom, starih od 18 do 34 let.

To pomeni, da je 8 mladih brezdomcev na 10 je migrantov, starih od 18 do 34 let.

Skupno predstavljajo migranti 60 % brezdomcev v Italiji, od tega jih večina (78 %, 30 000 oseb) prihaja iz držav zunaj EU.

Do leta 2015 se je število brezdomcev zaradi vse večjega migrantskega toka iz Afrike in Azije spremenilo. Poleg tega je bila migracijska zakonodaja močno spremenjena, kar je povzročilo izključitev humanitarnih migrantov iz nastanitvenih centrov.

Rezultat ankete, ki so jih leta 2017 izvedli med člani fio.PSD, potrjujejo močno povezanost med statusom migranta in brezdomstvom. Zaradi največjega migracijskega toka leta 2015 je večina od 41 anketiranih organizacij izjavila, da se je število brezdomcev v Italiji močno povečalo – 33 % jih ocenjuje 20-odstotno povečanje – in pritisk na storitve za brezdomce se je povečal. Migranti, ki uporabljajo storitve za brezdomce, so zlasti upravičenci do mednarodne zaščite zunaj sistemov nastanitve, begunci in nekdanji upravičenci do humanitarne zaščite. Poleg tega nacionalna zakonodaja o migracijski politiki pomembno vpliva na življenjske razmere migrantov. Ti ljudje imajo različne potrebe in morajo premagovati birokratske in družbene ovire, da bi se rešili hude revščine.

Zato je sektor brezdomstva obremenjen, ljudje pa še naprej ostajajo v nekakšnem “limbu”. Lokalni stanovanjski projekti se nadaljujejo, vendar je socialno in ekonomsko vključevanje migrantov zelo težko doseči.

Ti dokazi na majhnem vzorcu ponudnikov storitev za brezdomce bi oblikovalce politik spodbudili k razmisleku o nujnosti podpore migrantom. Kako preseči začarani krog med migracijami in hudo revščino ter kako se odzvati na ta izziv, morajo biti nova vprašanja za kohezivno družbo.

Version: IT

Giovani migranti senza dimora in Italia

Author: fio.PSD

In Italia, il 25% delle persone senza dimora sono giovani tra i 18 ei 34 anni.

8 giovani senza dimora su 10 sono migranti tra i 18 ei 34 anni.

In totale, i migranti rappresentano in Italia circa il 60% dei senza dimora, la maggior parte dei quali (78%, 30.000 persone) provenienti da Paesi Extra-UE.

A partire dal 2015, il flusso migratorio dall’Africa e dall’Asia ha raggiunto il suo apice ed ha provocato un aumento dei migranti accolti nei servizi per persone senza dimora. Inoltre, le leggi sull’immigrazione sono state fortemente modificate, causando l’esclusione dei migranti umanitari dai centri di accoglienza.

I risultati di un’indagine condotta tra i soci fio.PSD nel 2017 sembrano confermare la forte interrelazione tra la condizione di migrante e senza dimora. A causa del picco del flusso migratorio del 2015, la maggior parte delle 41 organizzazioni intervistate ha dichiarato che il numero dei senza dimora in Italia è fortemente aumentato – il 33% stima un aumento del 20% – e che è cresciuta la pressione sui servizi per la grave marginalità adulta. I migranti che usufruiscono di questi servizi sono in particolare beneficiari di Protezione Internazionale fuori dai sistemi di accoglienza, rifugiati ed ex beneficiari di protezione umanitaria. Inoltre, la legislazione nazionale sulla politica migratoria sta avendo conseguenze significative sulle condizioni di vita dei migranti. Queste persone hanno esigenze diverse e devono superare le barriere burocratiche e sociali per uscire dalla grave povertà.
Di conseguenza, i servizi dedicati a persone senza dimora è stato messo a dura prova, mentre i migranti continuano a rimanere in una sorta di “limbo”. Sono stati portati avanti progetti di edilizia abitativa locale, ma l’integrazione sociale ed economica dei migranti è molto difficile da raggiungere.

Queste evidenze su un piccolo campione di organizzazioni che offrono servizi per senza dimora dovrebbero far riflettere i responsabili politici sulla necessità di dare un supporto più strutturato ai migranti. Come superare il circolo vizioso tra migrazione e grave povertà e come rispondere a questa sfida devono essere questioni nuove per una società coesa

Version: RO

Tineri migranți fără adăpost
Autor: fio.PSD
În Italia, 25% dintre persoanele care se confruntă cu lipsa de adăpost sunt tineri cu vârste cuprinse între 18 și 34 de ani.
8 tineri fără adăpost din 10 sunt migranți cu vârste cuprinse între 18 și 34 de ani.
În total, migranții reprezintă printre 60% dintre persoanele fără adăpost din Italia, cei mai mulți dintre ei (78%, 30.000 de persoane) provenind din țări extra-UE .
Până în 2015, din cauza fluxului tot mai mare de migranți din Africa și Asia, populația fără adăpost s-a schimbat. În plus, legile privind migrația au fost puternic modificate, ceea ce a dus la excluderea migranților umanitari din centrele de cazare.

Rezultatele sondajului realizat în rândul membrilor fio.PSD în 2017 par să confirme interrelația puternică dintre statutul de migrant și lipsa de adăpost. Din cauza vârfului înregistrat în 2015 în ceea ce privește fluxul migrator, majoritatea celor 41 de organizații intervievate au declarat că numărul persoanelor fără adăpost din Italia a crescut puternic – 33% dintre acestea estimează o creștere de 20% – și a crescut presiunea asupra serviciilor pentru persoanele fără adăpost. Migranții care apelează la serviciile pentru persoanele fără adăpost sunt în special beneficiari ai protecției internaționale în afara sistemelor de cazare, refugiați și foști beneficiari de protecție umanitară. În plus, legislația națională privind politica de migrație are consecințe semnificative asupra condițiilor de viață ale migranților. Aceste persoane au nevoi diferite și trebuie să depășească barierele birocratice și sociale pentru a ieși din sărăcia severă.

Ca urmare, sectorul persoanelor fără adăpost este pus sub presiune, iar oamenii continuă să rămână într-un fel de “limbo”. Proiectele locale de locuințe au fost continuate, dar integrarea socială și economică a migranților este foarte greu de realizat.
Aceste dovezi, obținute pe un eșantion mic de furnizori de servicii pentru persoanele fără adăpost, ar putea determina factorii de decizie politică să reflecteze asupra necesității de a sprijini migranții. Cum se poate depăși cercul vicios dintre migrație și sărăcia severă și cum se poate răspunde la această provocare trebuie să fie noi probleme pentru o societate coerentă.

Version: PT

Jovem migrante em situação de sem-abrigo

Autor: fio.PSD

Na Itália, 25% das pessoas em situação de rua são jovens de 18 a 34 anos.

8 jovens sem-abrigo em 10 são migrantes entre os 18 e os 34 anos.

No total, os migrantes representam entre 60% dos sem-teto na Itália, a maioria deles (78%, 30.000 pessoas) provenientes de países Extra-UE.

Em 2015, devido ao crescente fluxo migratório da África e da Ásia, a população sem-teto mudou. Além disso, as leis de migração foram fortemente modificadas, causando a exclusão de migrantes humanitários dos centros de acomodação.

Os resultados de uma pesquisa realizada entre os membros do fio.PSD em 2017 parecem confirmar a forte inter-relação entre status de migrante e sem-teto. Devido ao pico do fluxo migratório de 2015, a maioria das 41 organizações entrevistadas declarou que o número de sem-teto na Itália aumentou fortemente – 33% deles estimam um aumento de 20% – e a pressão sobre os serviços de sem-teto aumentou. Os migrantes que utilizam os serviços para os sem-abrigo são, em particular, beneficiários da Proteção Internacional fora dos sistemas de alojamento, refugiados e ex-beneficiários de proteção humanitária. Além disso, a legislação nacional em matéria de política de migração está a ter consequências significativas nas condições de vida dos migrantes. Essas pessoas têm necessidades diferentes e precisam superar barreiras burocráticas e sociais para sair da pobreza extrema.

Como resultado, o setor dos sem-abrigo está sob pressão e as pessoas continuam a ficar numa espécie de “limbo”. Os projetos habitacionais locais foram realizados, mas a integração social e econômica dos migrantes é muito difícil de alcançar.

Essas evidências em uma pequena amostra de prestadores de serviços sem-teto levariam os formuladores de políticas a refletir sobre a necessidade de apoiar os migrantes. Como ultrapassar o círculo vicioso entre migração e pobreza extrema e como responder a este desafio têm de ser questões novas para uma sociedade coesa.

Version: EL

Νέος μετανάστης που βιώνει την έλλειψη στέγης

Στην Ιταλία, το 25% των ανθρώπων που βιώνουν την έλλειψη στέγης είναι νέοι 18-34 ετών.

8 νέοι άστεγοι στους 10 είναι μετανάστες μεταξύ 18 και 34 ετών. 

Συνολικά, οι μετανάστες αντιπροσωπεύουν το 60% των αστέγων στην Ιταλία, οι περισσότεροι από αυτούς (78%, 30.000 άτομα) προέρχονται από χώρες εκτός ΕΕ.

Μέχρι το 2015, λόγω της αυξανόμενης ροής μεταναστών από την Αφρική και την Ασία, ο πληθυσμός των αστέγων έχει αλλάξει. Επιπλέον, οι μεταναστευτικοί νόμοι έχουν τροποποιηθεί έντονα, προκαλώντας τον αποκλεισμό των ανθρωπιστικών μεταναστών από τα κέντρα φιλοξενίας.

Τα αποτελέσματα έρευνας που διεξήχθη μεταξύ των μελών του fio.PSD το 2017 φαίνεται να επιβεβαιώνουν την ισχυρή αλληλεπίδραση μεταξύ της ιδιότητας του μετανάστη και της έλλειψης στέγης. Λόγω της κορύφωσης της μεταναστευτικής ροής το 2015, οι περισσότερες από τις 41 οργανώσεις που ερωτήθηκαν δήλωσαν ότι ο αριθμός των αστέγων στην Ιταλία έχει αυξηθεί έντονα – το 33% εξ αυτών εκτιμά αύξηση 20% – και η πίεση στις υπηρεσίες αστέγων έχει αυξηθεί. Οι μετανάστες που χρησιμοποιούν τις υπηρεσίες αστέγων είναι ιδίως δικαιούχοι διεθνούς προστασίας εκτός συστημάτων φιλοξενίας, πρόσφυγες και πρώην δικαιούχοι ανθρωπιστικής προστασίας. Επιπλέον, η εθνική νομοθεσία για τη μεταναστευτική πολιτική έχει σημαντικές συνέπειες στις συνθήκες διαβίωσης των μεταναστών. Οι άνθρωποι αυτοί έχουν διαφορετικές ανάγκες και πρέπει να ξεπεράσουν γραφειοκρατικά και κοινωνικά εμπόδια για να βγουν από τη σοβαρή φτώχεια. 

Ως αποτέλεσμα, ο τομέας των αστέγων βρίσκεται υπό πίεση και οι άνθρωποι συνεχίζουν να παραμένουν σε ένα είδος “εκκρεμότητας”. Τα τοπικά στεγαστικά προγράμματα συνεχίζονται, αλλά η κοινωνική και οικονομική ένταξη των μεταναστών είναι πολύ δύσκολο να επιτευχθεί.

Αυτά τα στοιχεία για ένα μικρό δείγμα παρόχων υπηρεσιών για άστεγους θα έκαναν τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής να προβληματιστούν σχετικά με την αναγκαιότητα της υποστήριξης των μεταναστών. Ο τρόπος με τον οποίο θα ξεπεραστεί ο φαύλος κύκλος μεταξύ μετανάστευσης και σοβαρής φτώχειας και ο τρόπος αντιμετώπισης αυτής της πρόκλησης πρέπει να αποτελέσουν νέα ζητήματα για μια συνεκτική κοινωνία.