Author: fio.PSD
This is the story of a young migrant, who has experienced homelessness since his childhood. Biographies of young people experiencing homelessness are composed of periods of in-and-out of temporary, insecure or inadequate accommodations, of moments in which they live rough or in night shelters.
My name is Gabriel, I’m 19 years old. I was born in Romania, now I live in Trieste (Italy) now.

When I was a child, I would like to be a fireman, like my uncle. I lived with him and his family for 6 months. It was a happy period because I used to play with my cousins every day.
My mother and I have often moved. She experienced homelessness when she was pregnant, so she spent the nights in shelters. When I was born, my mother moved every six months, until I was 4. Then, she met a man that helped us, but things turned wrong quickly.
Due to the lack of money to pay bills, we used candles. Unfortunately, the house where we lived burned, because a candle fell down.

The lack of stability – a stable house, a stable family and a stable living condition – affects young people’s lives.
My mother went abroad with her partner, so I moved in with my aunt. This has been my first stable house, when I stayed for 6 years. Then, I went into foster care, changing 3 foster families.

At the end, my mother and I went to Italy. I moved into two houses. In the first of them, we remained for 2 years, then we moved to a bigger one. After 2 years, we had to leave the house and run away from the violence of my mother’s partner. We have been supported by an anti-violence center, providing services for mothers with children.
Problems for young people experiencing homelessness begin when they turn 18, and they have to leave the services hosting children. Suddenly, they have to move and find an accomodation in services for adults, or living rough.

For the first week, we lived in a hotel, then they provided us a house to share with another family. My mother and my sister could stay there for 11 months, because only mothers with children are admitted, and I was 18. In that period, I spent nights in a shelter.
Providing a housing solution for young people means not only to give them the key of the house, but also to accompany them in a path to an independent life. The strength of housing programs, such as Housing First, is the presence of a multidisciplinary staff, which guarantee a professional service of case management. Social workers involve young users building up their own individual project, in order to give them the tools to realize their dream and expectation, and to reach the social and economic integration they need.

Finally, I found a stable house, thanks to the Housing First project. Now, I share a house with 2 other people. Pandemic hasn’t changed my living situation, I’m still living in my house. Before the pandemic, I used to spend time with friends, but health emergency have changed my point of view. Now, I like spending my time at home.
What does it mean to a young experiencing homelessness to have a stable house?
To me, a stable house means to have protection, a place where I can have my bed, my computer and all my stuff. It’s enough for me. Previous houses have just been transitional accommodations. I hope to live alone or with the person I love.

Version: PL

Usługi mieszkaniowe przy wjeździe i wyjeździe
Autor: fio.PSD

To historia młodego migranta, który od dzieciństwa doświadcza bezdomności. Biografie młodych ludzi doświadczających bezdomności składają się z okresów wchodzenia i wychodzenia z tymczasowych, niepewnych lub nieodpowiednich warunków zakwaterowania, momentów, w których żyją na łonie natury lub w noclegowniach.

Nazywam się Gabriel, mam 19 lat. Urodziłem się w Rumunii, teraz mieszkam w Trieście (Włochy). Kiedy byłem dzieckiem, chciałem być strażakiem, jak mój wujek. Mieszkałem z nim i jego rodziną przez 6 miesięcy. To był szczęśliwy okres, ponieważ codziennie bawiłem się z moimi kuzynami.

Moja mama i ja często się przeprowadzaliśmy. W ciąży doświadczyła bezdomności, więc noce spędzała w schroniskach. Kiedy się urodziłem, moja mama przeprowadzała się co sześć miesięcy, aż skończyłem 4 lata. Wtedy spotkała mężczyznę, który nam pomógł, ale szybko wszystko potoczyło się źle.

Z powodu braku pieniędzy na opłacenie rachunków używaliśmy świec. Niestety dom, w którym mieszkaliśmy, spłonął, bo spadła świeca.

Brak stabilności – stabilnego domu, stabilnej rodziny i stabilnych warunków życia – wpływa na życie młodych ludzi.

Moja mama wyjechała ze swoim partnerem za granicę, więc zamieszkałam z ciotką. To była moja pierwsza przystań, w której mieszkałem przez 6 lat. Następnie trafiłem do pieczy zastępczej, zmieniając 3 rodziny zastępcze.

Na koniec pojechaliśmy z mamą do Włoch. Przeprowadzaliśmy się dwukrotnie. W pierwszym domu zostaliśmy 2 lata, potem przenieśliśmy się do większego. Po 2 latach musieliśmy do opuścić i uciekać przed przemocą partnera mojej mamy. Wsparło nas centrum przeciwdziałania przemocy, świadczące usługi dla matek z dziećmi.

Problemy młodych ludzi doświadczających bezdomności zaczynają się w wieku 18 lat, kiedy muszą opuścić placówki przyjmujące dzieci. Nagle muszą się przeprowadzić i znaleźć zakwaterowanie w usługach dla dorosłych.

Przez pierwszy tydzień mieszkaliśmy w hotelu, potem udostępnili nam dom, który dzieliliśmy z inną rodziną. Moja mama i siostra mogły tam zostać przez 11 miesięcy, bo przyjmowane są tylko matki z dziećmi, a ja miałem 18 lat. W tym czasie nocowałem w schronisku.

Zapewnienie młodym ludziom rozwiązania mieszkaniowego to nie tylko przekazanie im klucza do domu, ale także towarzyszenie im w drodze do samodzielnego życia. Siłą programów mieszkaniowych, takich jak Housing First, jest obecność multidyscyplinarnego personelu, który gwarantuje profesjonalną pomoc i obsługę spraw. Pracownicy socjalni angażują młodych beneficjentów w budowanie własnego, indywidualnego planu, aby dać im narzędzia do realizacji ich marzeń i oczekiwań oraz do osiągnięcia potrzebnej integracji społecznej i gospodarczej.

W końcu dzięki projektowi Housing First znalazłem stabilny dom. Teraz dzielę dom z 2 innymi osobami. Pandemia nie zmieniła mojej sytuacji życiowej, nadal mieszkam w swoim domu. Przed pandemią spędzałem czas z przyjaciółmi, ale sytuacja zdrowotna zmieniła mój punkt widzenia. Teraz lubię spędzać czas w domu.

Co oznacza dla młodego doświadczającego bezdomności posiadanie stabilnego domu? Dla mnie stabilny dom oznacza ochronę, miejsce, w którym mogę mieć swoje łóżko, komputer i wszystkie swoje rzeczy. To mi wystarczy. Poprzednie domy były właściwie kwaterami przejściowymi. Mam nadzieję, że będę mieszkać sam lub z ukochaną osobą.

Version: SL

Vstop in izstop iz storitev – življenjska zgodovina migracij in pot do stanovanjske rešitve

Author: fio.PSD

To je zgodba o mladem migrantu, ki je brezdomstvo doživljal od otroštva. Biografije mladih, ki doživljajo brezdomstvo, so sestavljene iz obdobij, ko so se vračali v začasne, negotove ali neprimerne nastanitve, iz trenutkov, ko so živeli na črno ali v nočnih zavetiščih.

Ime mi je Gabriel, star sem 19 let. Rodil sem se v Romuniji, zdaj pa živim v Trstu (Italija). Ko sem bil otrok, sem si želel postati gasilec, tako kot moj stric. Z njim in njegovo družino sem živel šest mesecev. To je bilo srečno obdobje, saj sem se vsak dan igral s svojimi bratranci in sestričnami.

Z mamo sva se pogosto selila. Ko je bila noseča, je doživela brezdomstvo, zato je noči preživljala v zavetiščih. Ko sem se rodil, se je mama selila vsakih šest mesecev, dokler nisem bil star 4 leta. Potem je spoznala moškega, ki nam je pomagal, vendar so se stvari hitro obrnile narobe.

Zaradi pomanjkanja denarja za plačevanje računov smo uporabljali sveče. Na žalost je hiša, v kateri smo živeli, pogorela, ker je padla sveča.

Pomanjkanje stabilnosti – stabilno domovanje, stabilne družine in stabilne življenjske razmere vplivajo na življenje mladih.

Moja mama je s partnerjem odšla v tujino, zato sem se preselil k teti. To je bilo moje prvo stabilno domovanje, v kateri sem ostal šest let. Nato sem šel v rejništvo, kjer sem zamenjal tri rejniške družine. 

Na koncu sva z mamo odšla v Italijo. Dvakrat sem se selil. V prvi hiši smo ostali dve leti, nato pa smo se preselili v večjo. Po dveh letih sva morali zapustiti hišo in pobegniti pred nasiljem materinega partnerja. Pomagal nam je center za boj proti nasilju, ki zagotavlja storitve za matere z otroki.

Težave mladih, ki se soočajo z brezdomstvom, se začnejo, ko dopolnijo 18 let in morajo zapustiti storitve, ki jih nudijo otrokom. Nenadoma se morajo preseliti in poiskati namestitev v službah za odrasle ali pa živeti na prostosti.

Prvi teden smo živeli v hotelu, nato pa so nam priskrbeli hišo, ki smo jo delili z drugo družino. Moja mama in sestra sta tam lahko ostali 11 mesecev, saj so bile sprejete samo matere z otroki, jaz pa sem bil star 18 let. V tem obdobju sem prenočeval v zavetišču.

Zagotavljanje stanovanjske rešitve za mlade ne pomeni le dati jim ključ od hiše, temveč tudi spremljati jih na poti v samostojno življenje. Prednost stanovanjskih programov, kot je Housing First, je prisotnost multidisciplinarnega osebja, ki zagotavlja strokovno storitev vodenja primera. Socialni delavci vključujejo mlade uporabnike pri oblikovanju njihovega individualnega projekta, da bi jim dali orodja za uresničitev njihovih sanj in pričakovanj ter za doseganje socialne in ekonomske vključenosti, ki jo potrebujejo.

Končno sem po zaslugi projekta Housing First našel stabilno domovanje. Zdaj si dom delim z dvema osebama. Pandemija ni spremenila mojih življenjskih razmer, še vedno živim v svoji hiši. Pred pandemijo sem čas preživljal s prijatelji, vendar so izredne zdravstvene razmere spremenile moje stališče. Zdaj svoj čas najraje preživljam doma.

 Kaj mladim, ki se soočajo z brezdomstvom, pomeni imeti stabilen dom?

Zame stabilen dom pomeni zaščito, prostor, kjer imam lahko svojo posteljo, računalnik in vse svoje stvari. To mi zadostuje. Prejšnja domovanja so bile le prehodne nastanitve. Upam, da bom živel sam ali z osebo, ki jo imam rad.

Version: IT

Dentro e fuori i servizi. La storia di un ragazzo migrante verso l’autonomia abitativa

Questa è la storia di un giovane migrante, che ha vissuto l’esperienza di senza dimora fin dall’infanzia. Le biografie dei giovani che vivono senza dimora sono composte da periodi di entrata e uscita da alloggi temporanei, precari o inadeguati, a momenti in cui vivono in strada o in rifugi notturni.

Attualmente vivo a Trieste (Italia), ma sono nato in Romania e ci sono rimasto fino al 2014

Quand’ero piccolo volevo diventare un pompiere perché al tempo era il lavoro di mio zio e con lui e la sua famiglia avevo un ottimo rapporto; una volta io e mia mamma siamo stati da loro per 6 mesi. Ero solo un bambino, ma ricordo ancora i miei cugini e come giocavamo insieme.

Mia mamma e io ci siamo spostati parecchio. Quando era incinta non aveva neanche una vera casa, così andava in discoteca ogni sera per passare lì la notte. Quando sono nato mia mamma ha cambiato casa ogni 6 mesi finché non ho compiuto 4 anni, poi ha incontrato un uomo che l’ha aiutata a trovare un lavoro e una casa, ma non è andata bene molto a lungo.

La mancanza di stabilità – un’abitazione stabile, una famiglia stabile, una stabile condizione di vita – è un elemento comune a molte storie di vita di persone senza dimora.

La casa dove vivevamo è andata a fuoco due anni dopo, perché non ci potevamo permettere le bollette della luce e quindi per illuminare la casa mia mamma usava le candele, e una è caduta. Dopodiché ho passato due mesi con mia zia, poi mia mamma è dovuta andare all’estero con il suo compagno. Così sono andato dai genitori del suo compagno e quella è diventata la mia prima “casa stabile”, sono rimasto lì per 6 anni prima di andare in affidamento: in un anno ho cambiato 3 case affidatarie prima di andare in Italia con mia mamma

In Italia siamo rimasti nella nostra prima casa per due anni e mezzo e poi ci siamo dovuti trasferire in una molto più grande della prima. Mia mamma, mia sorella e io siamo stati lì per 2 anni ma poi ci siamo dovuti trasferire per via della violenza del suo compagno. Siamo andati da GOAP, che è il centro antiviolenza per le donne e i loro bambini.

I problemi più gravi per un giovane senza dimora iniziano quando compie 18 anni, e deve necessariamente lasciare i servizi per minori. All’improvviso, questi ragazzi devono trovare una nuova sistemazione o andare presso dormitori per adulti.

La prima settimana siamo stati in un hotel e poi siamo andati in una casa condivisa con un’altra famiglia. Mia mamma e mia sorella sono state lì per 11 mesi e poi sono andate in una casa condivisa con solo madri e bambini, ma io non ci sono potuto andare perché prima di tutto ero un uomo ed ero troppo grande, ero maggiorenne. Così sono restato nella casa prima per un altro mese e poi sono andato in una parrocchia per un mese.
Riuscire ad ottenere una soluzione abitativa per giovani significa non solo dare loro le chiavi di una casa, ma soprattutto accompagnarli nel percorso verso l’indipendenza. Il punto di forza dei programmi di housing, come Housing First, è la presenza di una equipe multidisciplinare, che garantisce un servizio di presa in carico integrato e professionale. I professionisti coinvolgono il giovane senza dimora a costruire da capo il proprio progetto di vita individuale, per dare loro gli strumenti per realizzare le proprie aspirazioni e riuscire a raggiungere l’integrazione socio-economica.

Dopo la parrocchia grazie a un progetto chiamato Housing First ho trovato una casa con altre due persone.

La pandemia non ha assolutamente cambiato la situazione in cui vivo, sto ancora vivendo nella mia ultima casa. Prima della pandemia mi piaceva molto passare il tempo con gli amici ma la pandemia ha cambiato la mia visione della cosa, ora sto a casa più di prima e qualche volta mi piace anche.

Cosa significa per un giovane riuscire ad avere una abitazione stabile?

Di questi tempi è abbastanza difficile per me spiegare il significato di una vera “casa”. Per me una casa ha un uso pratico, essenzialmente vado a casa solo per dormire e mangiare. In questo momento per me è abbastanza avere un riparo e le mie “cose” come il mio pc, un letto e un cellulare, e basta

Non considero i posti dove ho vissuto come vere case ma più come “transizioni”, con la speranza di vivere in una casa da solo o condividendola con la persona che amo

Version: RO

Servicii de locuințe în și afară
Autor: fio.PSD
Aceasta este povestea unui tânăr migrant, care a suferit lipsa unui adăpost încă din copilărie. Biografiile tinerilor care se confruntă cu lipsa adăpostului sunt compuse din perioade de intrare și ieșire din adăposturi temporare, nesigure sau inadecvate, din momente în care trăiesc dur sau în adăposturi de noapte.
Numele meu este Gabriel, am 19 ani. M-am nascut in Romania, acum locuiesc in Trieste (Italia).
Când eram copil, mi-aș dori să fiu pompier, ca unchiul meu. Am locuit cu el și familia lui timp de 6 luni. A fost o perioadă fericită pentru că mă jucam cu verii mei în fiecare zi.

Eu și mama ne-am mutat adesea. Ea a trăit fără adăpost când era însărcinată , așa că și-a petrecut nopțile în adăposturi. Când m-am născut, mama s-a mutat o dată la șase luni, până când eu aveam 4 ani. Apoi, a cunoscut un bărbat care ne-a ajutat, dar lucrurile s-au pronunțat repede.
Din cauza lipsei de bani pentru a plăti facturile, am folosit lumânări. Din păcate, casa în care locuiam a ars, pentru că a căzut o lumânare.
Lipsa stabilității – o casă stabilă, o familie stabilă și o condiție stabilă de viață – afectează viața tinerilor.
Mama a plecat în străinătate cu partenerul ei, așa că m-am mutat la mătușa mea. Aceasta a fost prima mea casă stabilă, când am stat 6 ani. Apoi, am intrat în plasament, schimbând 3 familii de plasament.

La final, eu și mama am plecat în Italia. M-am mutat în două case. În primul dintre ele am rămas 2 ani, apoi ne-am mutat la unul mai mare. După 2 ani, a trebuit să plecăm din casă și să fugim de violența partenerului mamei. Am fost sprijiniți de un centru anti-violență , care oferă servicii pentru mamele cu copii.
Problemele pentru tinerii care se confruntă cu lipsa adăpostului încep când împlinesc 18 ani și trebuie să părăsească serviciile de găzduire a copiilor. Dintr-o dată, ei trebuie să se mute și să găsească o cazare în servicii pentru adulți, sau să trăiască greoi.

În prima săptămână, am locuit într-un hotel, apoi ne-au pus la dispoziție o casă pe care să o împărțim cu o altă familie. Mama și sora mea puteau sta acolo 11 luni, pentru că sunt admise doar mame cu copii, iar eu aveam 18 ani. În acea perioadă, am înnoptat într-un adăpost.

A oferi tinerilor o soluție locativă înseamnă nu doar să le dai cheia casei, ci și să-i însoțești într-un drum către o viață independentă. Punctul forte al programelor de locuințe, precum Housing First, este prezența unui personal multidisciplinar, care garantează un serviciu profesional de management de caz. Asistenții sociali implică tinerii utilizatori care își construiesc propriul proiect individual, pentru a le oferi instrumentele pentru a-și realiza visul și așteptările și pentru a ajunge la integrarea socială și economică de care au nevoie.

În cele din urmă, am găsit o casă stabilă , datorită proiectului Housing First. Acum, împart casa cu alte 2 persoane. Pandemia nu mi-a schimbat situația de viață, încă locuiesc în casa mea. Înainte de pandemie, obișnuiam să petrec timp cu prietenii, dar urgențele de sănătate mi-au schimbat punctul de vedere. Acum, îmi place să-mi petrec timpul acasă.

Ce înseamnă pentru un tânăr care se confruntă cu lipsa adăpostului să aibă o casă stabilă?
Pentru mine, o casă stabilă înseamnă să am protecție, un loc în care să îmi pot avea patul , computerul și toate lucrurile mele . E destul pentru mine. Casele anterioare au fost doar locuințe de tranziție. Sper să trăiesc singur sau cu persoana pe care o iubesc.

Version: PT

Serviços de entrada e saída. História de vida da migração e o caminho para a solução habitacional

Esta é a história de um jovem imigrante, que vive na rua desde a sua infância. As biografias de jovens em situação de rua são compostas por períodos de idas e vindas de acomodações temporárias, inseguras ou inadequadas, de momentos em que vivem na rua ou em abrigos noturnos.

Meu nome é Gabriel, tenho 19 anos. Nasci na Romênia, agora moro em Trieste (Itália).

Quando eu era criança, gostaria de ser bombeiro, como meu tio. Morei com ele e sua família por 6 meses. Foi um período feliz porque eu costumava brincar com meus primos todos os dias.

Minha mãe e eu nos mudamos com frequência. Ela ficou sem-teto quando estava grávida, então passava as noites em abrigos. Quando eu nasci, minha mãe mudava a cada seis meses, até eu completar 4 anos. Então, ela conheceu um homem que nos ajudou, mas as coisas deram errado rapidamente.

Devido à falta de dinheiro para pagar as contas, usamos velas. Infelizmente, a casa onde morávamos queimou, porque uma vela caiu.

A falta de estabilidade – uma casa estável, uma família estável e uma condição de vida estável – afeta a vida dos jovens.

Minha mãe foi para o exterior com seu parceiro, então fui morar com minha tia. Esta foi minha primeira casa estável, quando fiquei por 6 anos. Então, fui para um orfanato, mudando 3 famílias adotivas.

No final, minha mãe e eu fomos para a Itália. Mudei-me para duas casas. No primeiro deles, ficamos 2 anos, depois mudamos para um maior. Depois de 2 anos, tivemos que sair de casa e fugir da violência do companheiro da minha mãe. Temos sido apoiados por um centro antiviolência, que presta serviços para mães com filhos.

Os problemas para os jovens sem-abrigo começam aos 18 anos e têm de abandonar os serviços de acolhimento de crianças. De repente, eles têm que se mudar e encontrar um alojamento em serviços para adultos, ou viver na rua.

Na primeira semana, moramos em um hotel, depois eles nos forneceram uma casa para dividir com outra família. Minha mãe e minha irmã podiam ficar 11 meses lá, porque só são admitidas mães com filhos, e eu tinha 18 anos. Nesse período, passei noites em um abrigo.

Oferecer uma solução habitacional para os jovens significa não só dar-lhes a chave da casa, mas também acompanhá-los no caminho para uma vida independente. O ponto forte dos programas habitacionais, como o Housing First, é a presença de uma equipe multidisciplinar, que garante um serviço profissional de gestão de casos. Os assistentes sociais envolvem os jovens utilizadores na construção do seu próprio projeto individual, de forma a dar-lhes as ferramentas para concretizar o seu sonho e expectativa, é alcançar a integração social e económica de que necessitam.

Finalmente, encontrei uma casa estável, graças ao projeto Housing First. Agora, eu divido uma casa com 2 outras pessoas. A pandemia não mudou minha situação de vida, continuo morando na minha casa. Antes da pandemia, eu costumava passar tempo com amigos, mas as emergências de saúde mudaram meu ponto de vista. Agora, eu gosto de passar meu tempo em casa.

O que significa para um jovem em situação de rua ter uma casa estável?

Para mim, uma casa estável significa ter proteção, um lugar onde eu possa ter minha cama, meu computador e todas as minhas coisas. É suficiente para mim. As casas anteriores foram apenas acomodações de transição. Espero viver sozinho ou com a pessoa que amo.

Version: EL

Εισαγωγή και έξοδος από τις υπηρεσίες. Ιστορία ζωής της μετανάστευσης και η πορεία προς τη λύση της στέγασης

Αυτή είναι η ιστορία ενός νεαρού μετανάστη, ο οποίος βιώνει την έλλειψη στέγης από την παιδική του ηλικία. Οι βιογραφίες των νέων ανθρώπων που βιώνουν την έλλειψη στέγης αποτελούνται από περιόδους που μπαινοβγαίνουν σε προσωρινά, ανασφαλή ή ανεπαρκή καταλύματα, από στιγμές που ζουν χωρίς στέγη ή σε νυχτερινά καταφύγια.

Ονομάζομαι Γαβριήλ, είμαι 19 ετών. Γεννήθηκα στη Ρουμανία και τώρα ζω στην Τεργέστη (Ιταλία).

Όταν ήμουν παιδί, θα ήθελα να γίνω πυροσβέστης, όπως ο θείος μου. Έζησα μαζί του και με την οικογένειά του για 6 μήνες. Ήταν μια ευτυχισμένη περίοδος γιατί έπαιζα με τα ξαδέλφια μου κάθε μέρα.

Η μητέρα μου και εγώ μετακομίσαμε συχνά. Έζησε την έλλειψη στέγης όταν ήταν έγκυος, οπότε περνούσε τις νύχτες σε καταφύγια. Όταν γεννήθηκα, η μητέρα μου μετακόμιζε κάθε έξι μήνες, μέχρι που ήμουν 4. Τότε, γνώρισε έναν άντρα που μας βοήθησε, αλλά τα πράγματα πήγαν γρήγορα στραβά.

Λόγω της έλλειψης χρημάτων για την πληρωμή λογαριασμών, χρησιμοποιούσαμε κεριά. Δυστυχώς, το σπίτι όπου μέναμε κάηκε, επειδή έπεσε ένα κερί.

Η έλλειψη σταθερότητας – σταθερού σπιτιού, σταθερής οικογένειας και σταθερών συνθηκών διαβίωσης – επηρεάζει τη ζωή των νέων.

Η μητέρα μου έφυγε στο εξωτερικό με τον σύντροφό της, οπότε μετακόμισα με τη θεία μου. Αυτό ήταν το πρώτο μου σταθερό σπίτι, όπου έμεινα για 6 χρόνια. Στη συνέχεια, πήγα σε ανάδοχη οικογένεια, αλλάζοντας 3 ανάδοχες οικογένειες. 

Στο τέλος, η μητέρα μου και εγώ πήγαμε στην Ιταλία. Μετακόμισα σε δύο σπίτια. Στο πρώτο από αυτά, μείναμε για 2 χρόνια, και μετά μετακομίσαμε σε ένα μεγαλύτερο. Μετά από 2 χρόνια, αναγκαστήκαμε να φύγουμε από το σπίτι και να ξεφύγουμε από τη βία του συντρόφου της μητέρας μου. Μας στήριξε ένα κέντρο κατά της βίας, που παρέχει υπηρεσίες για μητέρες με παιδιά.

 Τα προβλήματα για τους νέους που βιώνουν την έλλειψη στέγης αρχίζουν όταν γίνονται 18 ετών και πρέπει να εγκαταλείψουν τις υπηρεσίες που φιλοξενούν παιδιά. Ξαφνικά, πρέπει να μετακομίσουν και να βρουν στέγη σε υπηρεσίες για ενήλικες ή να ζήσουν σε άγρια κατάσταση.

 Για την πρώτη εβδομάδα, μείναμε σε ένα ξενοδοχείο, και στη συνέχεια μας παραχώρησαν ένα σπίτι για να το μοιραστούμε με μια άλλη οικογένεια. Η μητέρα μου και η αδελφή μου μπορούσαν να μείνουν εκεί για 11 μήνες, επειδή γίνονται δεκτές μόνο μητέρες με παιδιά, και εγώ ήμουν 18 ετών. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, πέρασα τις νύχτες σε ένα καταφύγιο.

 Η παροχή μιας στεγαστικής λύσης για τους νέους δεν σημαίνει μόνο να τους δώσουμε το κλειδί του σπιτιού, αλλά και να τους συνοδεύσουμε σε μια πορεία προς μια ανεξάρτητη ζωή. Η δύναμη των στεγαστικών προγραμμάτων, όπως το Housing First, είναι η παρουσία ενός διεπιστημονικού προσωπικού, το οποίο εγγυάται μια επαγγελματική υπηρεσία διαχείρισης περιπτώσεων. Οι κοινωνικοί λειτουργοί εμπλέκουν τους νεαρούς χρήστες στην οικοδόμηση του δικού τους ατομικού σχεδίου, προκειμένου να τους δώσουν τα εργαλεία για να πραγματοποιήσουν το όνειρο και τις προσδοκίες τους και να επιτύχουν την κοινωνική και οικονομική ένταξη που χρειάζονται.

Τελικά, βρήκα ένα σταθερό σπίτι, χάρη στο πρόγραμμα Housing First. Τώρα, μοιράζομαι ένα σπίτι με άλλα 2 άτομα. Η πανδημία δεν άλλαξε την κατάσταση διαβίωσής μου, εξακολουθώ να ζω στο σπίτι μου. Πριν από την πανδημία, συνήθιζα να περνάω χρόνο με φίλους, αλλά η έκτακτη ανάγκη υγείας έχει αλλάξει την άποψή μου. Τώρα, μου αρέσει να περνάω τον χρόνο μου στο σπίτι.

Τι σημαίνει για έναν νέο που βιώνει την έλλειψη στέγης να έχει ένα σταθερό σπίτι;

Για μένα, ένα σταθερό σπίτι σημαίνει να έχω προστασία, ένα μέρος όπου μπορώ να έχω το κρεβάτι μου, τον υπολογιστή μου και όλα μου τα πράγματα. Αυτό μου αρκεί. Τα προηγούμενα σπίτια ήταν απλώς μεταβατικά καταλύματα. Ελπίζω να ζήσω μόνη μου ή με τον άνθρωπο που αγαπώ.